هرچند ویرجینیا وولف در پهنه وسیعی از موضوعات - اغلب موضوعات حسی - با قدرت و تشخص به بیان تاثرات خود پرداخته، اما هرگز سعی نکرده تا با وعظ و خطابه، عقاید خود را به دیگران تحمیل کند. هدف او متقاعد کردن مخاطب از طریق بسط مباحث با نیروی تخیل و نیز تجارب خود بوده. او اساسا واعظ نبود و اگرچه بسیار بذله‌گو بود، با طنز خود جلوه‌فروشی نمی‌کرد. ویرجینیا وولف به طور حرفه‌ای نویسنده طنز محسوب نمی‌شد، اما می توانست کنایه‌گو، طعنه‌زن و تحریک‌کننده باشد و هنگامی که درباره مردمی قضاوت می‌‌کرد که شاهد ریاکاری و عدم صمیمیت‌شان بود، با بی‌رحمی از این ویژگی بهره می‌برد. از دیگر خصوصیات او این بود که می‌توانست خود را انکار کند و می‌دانیم تنها مردم هوشمند هستند که می‌توانند عقیده خود را عوض کنند. این توضیح‌ها حاکی از این است که نقل‌قول‌های ذکر شده در این کتاب، همه حاصل تکامل افکار و اندیشه‌های او در طول زمان است و این‌که انتخاب آن‌ها و گسستن‌شان از شاخه اصلی، کار ساده‌ای نبوده است.