لیدل هارت (1895-1970)، مورخ تاریخ نظامی، در این کتاب می‌کوشد شرح دهد که «تاریخ» خاصه تاریخ نظامی، به چه کار می‌آید و چگونه می‌توان از آن درس گرفت. لیدل هارت خد دستی در سیاست داشت و با مقامات رده‌بالای بریتانیا در حشرونشر بود. او در این اثر، با استناد به تجربیات شخصی خود و نیز گواهی‌های تاریخی متعدد، آموزه‌هایی به دست می‌دهد و چنین ادعا می‌کند که اگر رهبران کشورها این آموزه‌ها را مرعی بدارند، می‌توان از جنگ‌ها و مصیبت‌های تازه در این کره خاکی پیشگیری نمود، آن هم در عصری که حکومت‌ها تقلا می‌کنند در ساخت بمب‌های هسته‌ای مچ یکدیگر را بخوابانند. لیدل هارت معتقد است تاریخ برای هر فرد ارزش اساسی دارد، چون برآمده از تجربه‌ای «طولانی و جمعی» است؛ چه بهتر که ما از تجربیات دیگران در طول تاریخ، یعنی خطاها و حماقت‌ها و بی‌خردی‌های آنان درس بگیریم تا اینکه خود مرتکب آن خطاها شویم و «مایه عبرت» دیگران گردیم.