اکنون پس از گذشت شصت سال از مرگ سلین، رمانی تازه از وی منتشر می‌شود که داستانش مربوط به جنگ جهانی اول و به‌طور مشخص‌تر، درباره زخمی شدن نویسنده در جنگ و وقایع پس از آن است. سلین خود، در نامه‌ای به ناشرش که تاریخ 16 ژوئیه 1934 بر آن نهاده شده، از این دست‌نوشته دویست و پنجاه صفحه‌ای با عنوان «جنگ» یاد کرده است: «تصمیم گرفتم «مرگ قسطی»، جلد اول، را ویرایش کنم. سال آینده نوبت «کودکی، جنگ و لندن» است.»
این کتاب هم به حکایت می‌خورد هم به رمان. حکایتی است که به مرور، بیش از پیش حال و هوای رمانی می‌یابد.
سلین کتاب را با توصیف صحنه‌ای در روز 27 اکتبر 1914 در پولکاپل، در بلژیک، آغاز میکند. در آن روز، وی در حالی که بازوی راست و احتمالا سرش به شدت زخمی شده، با بدن غرق در خون، مدتی بیهوش میان پیکرهای کشته‌شدگان افتاده است تا اینکه موفق می‌شود در حالی که از فرط گرسنگی و تشنگی نا ندارد، سرپا بایستد.
این صفحات چنان رنگ و بوی واقعی دارند که به نظر می‌رسد روایت خاطرات راستین او باشند، از جمله آنجا که سربازی انگلیسی به کمکش می‌آید و با یکدیگر انگلیسی صحبت می‌کنند و راوی با راهنمایی او موفق می‌شود به پشت خطوط خودی بازگردد.