این آغاز یک تغییر در زندگی ما بود. اگر ما آن دوربین عکاسی کداک را برنده نشده بودیم، اگر شکوفه‌های هلو آن سال کمتر زیبا بودند، اگر توبی آن روز آنجا پیاده‌روی نمی‌کرد، اگر من خود را از نگاهش پنهان کرده بودم، اگر به او «نه» می‌گفتم، اگر توبی یاد نگرفته بود که چگونه عکس بگیرد و بلاخره اگر دوربین عکاسی را به خودش داده بودم و با او آشنا نمی‌شدم و او هم با من، اگر آن روز از آن راه رد نشده بودیم شاید کمتر در دردسر می‌افتادیم. اما مهم این است که ببینیم هر چیز چطور تمام می‌شود تا اینکه فقط نظاره کنیم چطور اتفاق می‌افتد...