«دوشنبه به آمریکا اعلان جنگ می‌دیم، سه‌شنبه شکست می‌خوریم، جمعه خوشبخت می‌شیم...»
در میانه‌ی دهه‌ی پنجاه، کشور کوچكِ دوک‌نشین فنویک کبیر که دچار کسری بودجه شده، دو راه پیش رو دارد: آب بستن به محصول ملی کشور و یا اخاذی از ایالات متحده‌ی آمریکا به شیوه‌ای شرافتمندانه... و یا در صورت لزوم غیرشرافتمندانه.
موشی که غرّید یکی از درخشان‌ترین رمان‌های طنز قرن بیستم، هجوی است گزنده بر مناسبات سیاسی عصر جنگ سرد. زمانه‌ای که به قول استنلی کوبریک: کشورهای بزرگ چون کانگسترها عمل می‌کردند و کشورهای کوچک همچون خودفروشان.