من دل به زیبایی، به خوبی می‌سپارم؛ دینم این است
من مهربانی را ستایش می‌کنم؛ آیینم این است
من رنج‌ها را با صبوری می‌پذیرم
من زندگی را دوست دارم
انسان و باران و چمن را می‌ستایم
انسان و باران و چمن را می‌سرایم.
در این گذرگاه
بگذار خود را گم کنم در عشق. در عشق بگذار از این ره بگذرم با دوست، با دوست ...