ادبیات کهن با اشیای موزه فرق دارد. به اشیای موزه نمی‌توان دست زد، اما داستان‌های قدیمی را می‌توان به‌صورتی خوش و امروزی بازگو کرد. داستان بیژن و منیژه از یادگارهای ادبیات کهن ایران است که فردوسی آن‌را هزار سال پیش به زیبایی و هنرمندی در شاهنامه نوشته است. فرهاد حسن‌زاده این داستان را باز‌آفرینی کرده تا نسل امروز با ریشه‌هایش بیشتر آشنا شود.
چه می‌گویی؟ پدرم مرا در خانه حبس کرده تا هوس تو از سرم بیفتد. خبر ندارد تو برای من هوس نیستی. به خیالش بیژن سیمایی است که کودکان بر برف می‌کشند و با گرمای اولین آفتاب ، آب می‌شود.نمی‌داند بیژن برای من هم برف است و هم آفتاب. هم نور است و هم تاریکی. هم جسم است و هم جان. هم جان است و هم جانان.