ارتباط بدون خشونت، که در ایران به نام زبان زندگی آموزش داده می‌شود، یک الگوی ارتباطی است که تبادل اطلاعات و حل صلح‌آمیز اختلافات را تسهیل می‌کند.
ارتباط بدون خشونت بر ارزش‌های مشترک انسانی و نیاز تکیه می‌کند و افراد را تشویق می‌کند از زبانی که سبب مقاومت یا کاهش عزت نفس می‌شود بپرهیزند و به جای آن از زبانی کمک گیرند که حسن تفاهم را افزایش می‌دهد.
ارتباط بدون خشونت بر پذیرش مسئولیت فردی در انتخاب‌ها و افزایش کیفیت ارتباط، به عنوان اهداف اولیه تأکید دارد و حتی با وجود عدم آشنایی طرف مقابل با آن، روشی مؤثر است.