از جمله خصوصیاتی که در فرهنگ ایرانی به طور چشمگیری ریشه دوانده پدپده چشم و هم‌چشمی و تقلید از دیگران در اعمال، رفتار و روش زندگی است. در ایران پیدایش چشم و هم‌چشمی به حدود یکصد سال قبل، همزمان با ایجاد شکاف در شیوه زندگی ناشی از تقابل سنت و مدرنیسم مربوط می‌شود. به دنبال آن، بهبود اوضاع اقتصادی و گسترش فزاینده طبقه متوسط سبب حاکمیت فرهنگ مصرفی در بین مردم شد. امروزه لذت و کام‌جویی از زندگی تبدیل به یک خواسته قطعی شده و این لذت بدون داشتن کالاهای مصرفی و شرایط زیست آرمانی کم و بیش غیر ممکن می‌نماید. به نظر می‌رسد عواملی مانند: پیشرفت وضعیت اقتصادی، توسعه پدیده شهرنشینی، الگوبرداری از سلبریتی‌ها، مهاجرت و مسافرت به خارج از کشور، رشد سریع انواع رسانه‌ها و نیز توسعه صنعت مد و برند، سبک زندگی همراه با لذت در جامعه را با سرعت بسیاری گسترش داده است. بنابراین وضعیتی شبیه یک مسابفه برای متفاوت بودن و تفاخر در بین افراد به وجود آمده که می‌توان از آن به چشم و هم‌چشمی نوین تعبیر نمود.