«با پیاده‌روی از ایده هویت، از وسوسه کسی بودن، یا اسم و گذشته‌ای داشتن می‌گریزیم… آزادیِ برآمده از پیاده‌روی در کسی نبودن است؛ زیرا بدنی که پیاده می‌رود گذشته یا پیشینه‌ای ندارد، تنها گردابی است در جریان بسیار کهن زندگی.»
کتاب حاضر با پیاده رفتن از منظرهای گوناگون -زیارت، گردش، راهپیمایی اعتراضی، طبیعت‌گردی، پرسه‌زنی- سروکار دارد و اینکه هر یک چه از ما می‌گویند؛ و نیز از سلوک مشاهیری سخن می‌راند که پیاده رفتن جزو لاینفک زندگی‌شان بوده است: تورو و شوق زیر پا گذاشتن جنگل والدن و غرق شدن در حیات وحش؛ رمبو و پیاده رفتن به منزله ابراز خشم؛ دونروال و پرسه زدن برای فرار از مالیخولیا؛ روسو و راه رفتن برای فکر کردن؛ نیچه و کوه پیمودن برای فلسفیدن؛ کانت و قدم زدن برای فراغت از فلسفیدن و حفظ سلامت؛ گاندی و راهپیمایی کردن برای اعتراض مسالمت‌آمیز. آری، «هنگامی که بر پای خود بایستیم، دیگر آنجا که هستیم نمی‌مانیم.»