علی رضا کاوه


تولیدکننده

بازه‌ی قیمت (تومان)

از

تا

مرتب‌سازی
تعداد تصاویر
7 گونه سینما (بررسی ژانرهای سینمایی جنایی کمدی دراما وسترن وحشت موزیکال فانتزی)
تقسیم‌بندی سینمایی (گونه سبک سنت قالب)
  • 44,000 تومان
  • با تخفیف: 44,000 تومان
بیننده فیلم
  • 28,000 تومان
  • با تخفیف: 28,000 تومان

7 گونه سینما (بررسی ژانرهای سینمایی جنایی کمدی دراما وسترن وحشت موزیکال فانتزی)

  • 60,000 تومان

علیرضا کاوه، پژوهشگر و نظریه پرداز سینمایی در این کتاب که جلد نخست از یک مجموعه چهارجلدی است هفت گونه یا ژانر سینمایی جنایی، کمدی، دراما، وسترن، فانتزی، وحشت و موزیکال را مورد بررسی قرار داده است. در سال های اخیر توجه به بررسی های ژنریک سینمایی بخش قابل توجهی از آثار مکتوب سینمایی را به خود اختصاص داده است که در بین آن ها آثار ترجمه ای چون فیلم/ژانر اثر ریک آلتمن و ژانر و هالیوود اثر استیو نیل منتشر شده اند. اما در بین این کتاب ها هفت گونه سینما از معدود آثار تالیفی است. علیرضا کاوه که از سال 1370 نوشتن در خصوص ژانر سینمایی را در نشریات آغاز کرده، پیش تر کتاب های «گونه سینمایی، لحن و نظام ارزشی»، «چنین سیاه آینه ای» (فیلم نوار)، «تقسیم بندی سینمایی»، «بیننده فیلم» و «بهرام بیضایی و وقتی همه خوابیم» را منتشر کرده است. نویسنده در نظریه خود ژانرهای سینمایی را از مسیر سامانه دریافت دیداری انسانی به هفت رنگ رنگین کمان تشبیه کرده است. چهار دسته گونه هفت تایی در این نظریه همچون چهار فصل سال تقسیم شده اند."

تقسیم‌بندی سینمایی (گونه سبک سنت قالب)

  • 44,000 تومان

تقسیم‌بندی سینمایی به شکلی در این کتاب مورد نظر است که مشتمل بر همه انواعی از پدیده‌ای است که تصویر متحرک (Motion picture) خوانده می‌شود. همه ما بینندگان مشغول دیدار فیلم به معنایی وسیع‌تر از آن‌چه در گذشته معمول بود، هستیم. این کتاب بررسی‌ای روان‌کاوانه‌ و هستی‌شناسانه در خصوص سینما نیز هست. سینما جایگاهی در درون انسان دارد که به زندگی فردی و جمعی او می‌پیوندد. یعنی فرض بر این است که به دست فراموشی سپردن ویژگی‌هایی چون پدیده (Phenomen)، صنعت (Industry)، رسانه (Medium)، و سرگرمی (Intertainmant)، در واقع به دست فراموشی سپردن خود سینماست.

بیننده فیلم

  • 28,000 تومان

بیننده فیلم بسان آفریننده، پژوهشی که این کتاب بر اساس آن پدید آمد، توضیحی بر اهمیت غیرقابل انکار نقش بینندگان در سینماست. ضرورت پرداختن به این بحث از آن‌رو در این نوشته اولویت یافته است که در نظریه‌پردازی فارسی جای خالی آن به شدت احساس می‌شود. از سوی دیگر با وجود آن‌که این موضوع در دهه 90 میلادی از سوی نظریه‌پردازانی قوم یافت، اما هنوز هم ظرفیت‌های بسیاری در پس این بحث نهفته مانده است. همان‌سان که بحث بیننده در سال‌های نخستین سینما رخ کرد. اما کم‌کم به فراموشی سپرده شد. با این حال ملموس‌نشدنی امروز را در روزهای آغازین نداشت...

صفحه‌ی 1