بخش بزرگی از محاورات عادی اجتماع را شایعه‌پراکنی تشکیل می‌دهد. در گپ‌های روزمره با دوستان، شایعات و غیبت‌‌های فراوانی را پخش می‌کنیم و می‌شنویم. این‌ها زمانی بی‌اساس و گاهی مبتنی بر واقعیت‌اند. شایعات بی‌محتوا معمولا مطالب تاییدنشده‌ای هستند که هدفی جز پر کردن وقت، در صحبت با دوستان، ندارند.
اگرچه شایعه‌پراکنی همیشه یک مسئله اجتماعی و روانی با ابعادی گسترده است، همین ابعاد در زمان بحران حالتی به مراتب حادتر به خود می‌گیرد. در هر برهه از زمان که اجتماع با مشکل و فشار روبرو شود، گزارش‌های نادرست، حالتی زهرآگین پیدا می‌کنند.
بررسی زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی شایعات نشان می‌دهد که این پدیده از گذشته‌های دور با انسان رابطه‌ای تنگاتنگ داشته است. به طور کلی از دیدگاه اجتماعی، شایعه یک پدیده روحی اجتماعی است که گاهی اوقات انسان‌ها را تحت سلطه خود می‌گیرد و بسته به اهمیت و شدت آنها دوام زیادی دارند که در طول تاریخ و در شکل‌های مختلفی ظاهر می‌شوند.