سال‌ها پیش در یکی از مجلات ادبی، مباحثی زیر عنوان «تاملات؛ از صفر» چاپ کردم که بعدها آن را در کتابی با عنوان «بیرون پریدن از صف» جای دادم. حالیا به انگیزه و ضرورتی این اسم را ـ تاملات؛ از صفر ـ بر کتابی در دست دارید می‌گذارم، با این توضیح که هیچ یک از آن «تاملات...» در این کتاب نیامده است! و چرا بیاید؟ گاه این گونه وسواس‌ها، بیداری آدم را در خوای بر هم می‌زند. مقاله‌های راه یافته در این کتاب، فرآیند تعمق و تاملات نیم قرن زیست ادبی ـ هنری من است! بی‌انگیزه نبوده و گاه به اشاره نیز بوده که ضرورت دارد این بحث را باز کنی و بسط دهی آن را، آن‌ها را: بحران و جریان‌های شعری را، «من سالاری» و «فن سالاری » را، «فرا» و «پسا» را، «مکتب سازی» و بازی‌های ره یافته در شعر را! و من نوشته‌ام آن‌چه را که «نوشتن» خود به طراوت و صراحت گفته و می‌گوید: بنویس!...