در این کتاب نویسنده در چهار فصل گذاشته‌گرایی، خودشیفتگی، دیگرستیزی و زبان‌محوری به آسیب‌شناسی ناسیونالیسم رومانتیک ایرانی می‌پردازد. از دیدگاه نویسنده این روایت از ناسیونالیسم که بر بنیاد مؤلفه‌های عینی همانند زبان، تاریخ، اسطوره و سنت‌های فرهنگی مفهوم ملیت و هویت ملی ایرانی را صورت‌بندی و بازتعریف می‌نماید، ضمن دعوت جامعه ایرانی به ساختن آینده بر اساس گذشته‌ای تخیلی و اسطوره‌ای خصلتی طردکننده، دیگر ستیز و تمامیت‌خواه دارد. به نظر نویسنده جریان‌های سیاسی باورمند به ناسیونالیسم رومانتیک با اعتقاد به توسعه آمرانه و دستوری از بالا و بدون مشارکت مردم و همچنین نفی دمکراسی، برآنند که نظامی اقتدارگرا بر بستر پوپولیسم را به جامعه ایرانی تحمیل کنند. نویسنده معتقد است تبدیل گذشته و تاریخ به روایتی ایدئولوژیک، خودبزرگ‌پنداری، معرفی عنصر «عرب - ترک» به عنوان «دیگری» ایرانیان و تبدیل زبان به مثابه جنگ‌افزار هویتی از بیماری‌های مبتلابه این گفتمان هستند و بررسی آنها در این کتاب پرداخته است. «ناسیونالیسم نژادی در تاریخ معاصر ایران» و «هویت ملی در گفتمان‌های معاصر ایران» دیگر کتاب‌های این نویسنده هستند.