کم‌توانی ذهنی که پیش ازا ین عقب‌ماندگی ذهنی نام داشت به عنوان شرایط تحولی خاصی مشخص می‌شود که به‌وسیله نارسانی در کنش‌وری هوشی (یعنی نمره هوش پایین‌تر از 70) و ناتوانی در کسب و انجام مهارت‌هایی مانند خودمدیریتی، رفتار اجتماعی، زبان، و ارتباط مشخص می‌شود (انجمن روان‌پزشکی امریکا، 2013). این افراد شامل گروه ناهمگنی هستند که در حیطه‌های مختلف شناختی، اجتماعی و زبانی تفاوت‌های بارزی با یکدیگر دارند بنابراین سنجش بالینی دقیق و مفصل این افراد، اصل مهم در طراحی و اجرای مداخلات موثر است.