اعتیاد یعنی عادتی نکوهیده که جز با تکرار رفع نمی‌شود. این الگوی اجباری استفاده از مواد مخدر با اشتیاق به ادامه استفاده از این مواد برای عوارض روانی یا تغییرات خلق‌و‌خو تشدید می‌شود. معتاد یک‌باره معتاد نمی‌شود؛ بلکه دسترسی‌های معینی را طی زمانی طولانی تجربه کرده و آن را در تعاملات اجتماعی می‌آموزد. او می‌تواند در معرض بهبود و ترک اعتیاد قرار گیرد. به همین علت معتاد نه مجرم که بیمار خوانده می‌شود و عمل انحرافی او قابل اصلاح است. بازگرداندن معتاد به راه راست منوط به تقویت عزت‌نفس و مناعت‌طبع اوست. مسئله معتاد نه صرفا به خود او، بلکه به دیگران و از جمله خانواده او مرتبط است. اعتیاد معضلی است که حل آن در گرو اصلاح روابط اجتماعی است. کتاب حاضر تلاش دارد به جای نسبت دادن صرف مسئله اعتیاد به شخص معتاد، آن را از جنبه شرایط اجتماعی حاکم بر زندگی او بررسی نماید. خانواده مسئله‌دار، دوستان ناباب، فشارهای اجتماعی و... زمینه‌ساز چنین خلافکاری بوده و لازم است از همین زاویه نیز علت‌یابی شده و رفع گردد.