این‌طور بود که آمدیم به خیابان، من و سرباز. با کنجکاوی دور و برم را می‌پاییدم. این همان لحظه‌ای است که همه سال گذشته آرزویش را داشتم. درون خودم دنبال احساسی غیرعادی گشتم، شادی‌ای، خوشی‌ای، حسی، چیزی، هیچ نیافتم. مردم، کاملا عادی راه می‌رفتند، حرف می‌زدند، جا به جا می‌شدند. انگار من همیشه در میانشان بوده‌ام و هیچ اتفاق تازه‌ای نیفتاده است.