غبار بنفش هجو تجارت‌گرایی در برابر یاری، هجو عشق کاسب‌کارانه در برابر عشق بی‌آلایش و هجو کوته‌بینی است که دوستی را از‌بین می‌برد.همه این‌ها مثل «ابر‌هایی از غبار تیره» هستند که طلوع زرین را محو می‌کنند. شخصیت‌هایی که سرانجام از‌پس این غبار تیره آشکار می‌شوند، با زنده کردن عشقی که سرمایه‌داری آن را به بردگی کشانده، عمل نهایی- آمیزه‌ای از نماد و نمایش- را ممکن می‌سازند. این نمایش‌نامه چیزی است که اوکیسی زمانی گفته بود: «نمایش باید تفسیری از خود زندگی باشد».