شادی داودی

جهنم خیس

ضربان قلبم بالا رفته خودم می‌دانم. بعد از سال‌ها دوباره دارم طعم اضطراب را احساس می‌کنم؛ اما این‌بار همه‌چیز متفاوت است، چون پای فرزندم به وسط آمده و این اضطراب نه شباهتی به اضطراب‌ها و تجربه‌های چند سال قبلم دارد و نه هضمش برایم آسان است. بغض و اضطراب، درد بدی را به قلب و حلقم وارد می‌کند که تا امروز تجربه این درد را نداشته‌ام. حس یک آم مفلوک را دارم که عرضه هیچ‌کاری ندارد، حس مادری که تمام بدنش فلج است و قادر به هیچ حرکتی نیست جز نگاه کردن به دردسر افتادن فرزندش.... و نمی‌دانم این دردسر قرار است تا کجا پیش برود....