بخت با شکسپیر یار بود؛ زیرا حرفه نمایش‌نامه‌نویسی را در زمانه‌ای برگزید که جامعه شهری انگلستان، تئاتر و زبان انگلیسی از رهگذر وام و حتی ابداع کلمات در حال توسعه بود. اشعار موزون و مقفای مردان ملکه جای خود را به شعر سپید داد که جذبه فراوان داشت. به علت شیوع طاعون تماشاخانه‌ها از فوریه 1593 تا ژوئن 1594 بسته شد. نمایش‌نامه‌ها تنها در دربار و خانه‌های اشراف و اعیان در خارج از لندن اجرا می‌شد. شکسپیر به اجبار در پی ممر معیشتی دیگری بود. تعطیلی تئاتر فشار مالی زیادی به او وارد کرد.
افزون بر هزینه‌های خودش در لندن، می‌بایست از خانواده‌اش در استراتفورد نیز حمایت می‌کرد. جلب حمایت مالی می‌توانست به دریافت عایدی و پیشرفت منزلت اجتماعی بینجامد. در این برهه به ارل ساوت‌همپتون روی آورد، جوانی متمول که عاشق سینه‌چاک تئاتر بود.