ساعت 1:42 بامداد 26 آوریل، دو انفجار پیاپی، سبب شکافت سقف رآکتور اتمی چرنوبیل و به دنیال آن مواد رادیواکتیو برای ساخت حدود 100 بمب اتمی آزاد شد. در آن سال مقامات شوروی سابق، انتشار هرگونه خبر در مورد این فاجعه را به شدت ممنوع کردند. بیانیه رسمی دولت شوروی چند خط بیشتر نبود: «حادثه‌ای در مجتمع هسته‌ای چرنوبیل اتفاق افتاده و یکی از راکتورهای اتمی صدمه دیده و اقدامات لازم برای از بین بردن اثرات حادثه انجام شده است. به قربانیان حادثه کمک و یک کمیسیون دولتی تعیین شده است.» ولی واقعیت این بود که واژه "صدمه" بیانگر وخامت آن سانحه اتمی نبود که در آن هسته مرکزی راکتور اتمی ذوب شده بود، بخش گرافیت آن در آتش می‌سوخت و ستون مواد رادیواکتیو آن هزاران متر به آسمان می‌رفت.
سویتلانا آلکسیویچ بیش از 10 سال با بیش از 500 شاهد این فاجعه، از جمله آتشنشانان، مهــارکنندگـان، سیاستمـداران، پزشکـان، فیزیکدانان و برخی دیگر از شهروندان مصاحبه کرد. او در سال2015 به دلیل "آثار چند صدایی و خاطرات رنج و شجاعت زمان ما" موفق به دریافت جایزه نوبل ادبی برای کتاب "زمزمه‌های چرنوبیل" شد. این کتاب شرح غمانگیز روحی و جسمی افرادی است که تحت تاثیر فاجعه اتمی چرنوبیل قرار گرفتند.