وجودگرایی درباره زندگی و چالش‌های آن است و به این موضوع می‌پردازد که ما راه خود را در فاصله تولد تا مرگ چگونه می‌پیماییم و در رویارویی با الزام‌هایی که با تولد بر ما تحمیل می‌شود، چه واکنشی در پیش می‌گیریم. چنان‌که کامو با توجه به الزام‌های یاس‌آور زندگی که مهمترین آن مرگ است، می‌گوید: بهترین کار برای عصیان علیه وضعیت مضحک و بی‌معنایی زندگی ، زیستن و هرچه بیشتر زیستن و نه اندک زیستن، است و نیچه از همه ما می‌خواهد که هنرمند زندگی خود باشیم و افراد را به زیستنی پرشور فرا می‌خواند. در این کتاب سه هدف دنبال شده است : معرفی درمان وجودی به عنوان درمانی که قابلیت اجرا دارد، ایجاد بینشی در درمانگران و متخصصان با سایر پیشینه‌های نظری تا دریابند چگونه فرضیات بنیادی درمان وجودی می‌تواند به کار درمان آنها ارتقا ببخشد و ارائه نقطه آغازی به هر کسی که می‌خواهد درباره شیوه بودن خود در این جهان به کاوش بپردازد و بداند برای این کار از کجا باید آغاز کند.