من زنان و مادران خانه داری را می بینم که بیست و چهار ساعت شبانه روز کار می‌کنند اما تمام کنترل و قدرتشان را به دست شوهرانشان داده اند زیرا پول در نمی آورند . من زنان مجرد موفقی را دیده ام که از تمرکز بر آنچه باید امروز انجام دهند تا آینده مالی خوبی داشته باشند ، امتناع می‌کنند . من زنانی را دیده ام که در ازدواج دوم خود هستند اما نمی‌توانند از دارایی هایی که قبل از ازدواج دوم جمع کرده اند مراقبت کنند و حتی از حرف زدن درباره مسائل مالی با شوهر جدید خود طفره می‌روند . و از همه تکان دهنده تر این است که بسیار شنیده ام زنان سالمند هنگام توصیف شرایط خود از کلمه هایی همچون ((ناتوان )) و (( ضعیف )) استفاده می کنند . وقتی صحبت از زندگی مالی به میان می آید ، این زنان پر از ندامت و پشیمانی هستند .
سوال این است که چرا این کارها را با خودتان می‌کنید ؟ چرا با دست خود داوطلبانه اقدام به خودکشی مالی می‌کنید و از همه بدتر این کار را با لبخندی بزرگ روی صورتتان انجام می‌دهید ؟