والدین کودکان با نیازهای خاص با چالش‌های زیادی در زندگی روزمره خود مواجه می‌شوند. در سال‌های اخیر، افزایش تعداد کودکان دارای اتیسم باعث توجه فزاینده‌ای به آنها شده است.
مشارکت فعال والدین در آموزش و پرورش کودکان دارای اتیسم و سایر کودکان با نیازهای خاص مهم‌ترین مولفه برای مداخله موثر و کسب دستاوردهای پایدار است.
کودکان دارای اتیسم دچار مشکلات حسی متعددی هستند. آنها ممکن است از هر نوع تحریک حسی (لمسی، بویایی، شنوایی، بینایی، حرکتی و...) اجتناب کنند یا به شدت دنبال این نوع محرک‌ها باشند.
در هر حال، اجتناب از تحریکات باعث محرومیت حسی و به تبع آن مشکلات هوشی و یادگیری کودک می‌شود و جستجوی شدید محرک‌های محیطی توسط کودک، وی را در معرض خطرات و تهدیدات محیطی و مشکلات رفتاری قرار می‌دهد.
در این موقعیت‌ها، والدین دچار سردرگمی می‌شوند و دست به آزمایش و خطا می‌زنند که این کار معمولا باعث شدت یافتن مشکلات کودک، سردرگمی و در نهایت درماندگی والدین می‌شود.
استفاده به موقع از منابع آموزشی و حمایتی، که مداخله به هنگام نامیده می شود و دارای سطوح مختلفی است، برای پیشگیری از موراد فوق و ارتقای سطح توانمندی‌های کودک و تامین بهداشت روانی خانواده، لازم و ضروری است.