همیشه بدترین سناریوی ممکن را تصور می‌کنم.
مثلا همین حالا دارم حساب می‌کنم که اگر نینا یک دفعه بدود و توی استخر بپرد چقدر طول می‌کشد که از ماشین بیرون بپرم و خودم را به او برسانم. اسمش را گذاشته‌ام "فاصله نجات"، این اسمی است که روی فاصله متغیر خودم با دخترم گذاشته‌ام و نصف روز را مشغول محاسبه همین هستم، هر چند همیشه بیش از آن چه باید خطر می‌کنم.