این ترانه‌های ایثارگرانه‌ترین شکل عشق را تعریف کرده‌اند ترانه‌هایی که در دهه سی نوشته شده، اما هنوز و در دهه نود مخاطب و شنونده دارند و جاودانه شده‌اند.
«جاودانگی اکسیر هنر است. حالا اگر ترانه به اندازه کافی از این اکسیر به تن خود زده باشد می‌تواند جاودانه شود ولی اگر ترانه‌سرای کیمیاگر در به چنگ آوردن این اکسیر غفلت کند، شعر او هم از همین شعرهایی می‌شود که یک سر و صدایی یا یک هیاهویی به راه می‌اندازد و بعدا فراموش می‌شود.»