زهرا فخرایی

عروسک‌ها هم عاشق می‌شوند

این مرثیه‌ای رومانتیک یا حسرت خوردن به خاطر دنیای «روسو»‌یی از دست رفته نیست، این صدای امواج دریاست که از ساحل بندری کوچک و دور افتاده در جنوب کشور از زبان دختری جوان شنیده می‌شود؛ صدای امواجی که وقتی به ساحلی ماسه‌ای می‌رسند نرم می‌شود؛ صدایی است که می‌تواند آرام‌بخش ذهن‌های آشفته و اعتماد به نفس آسیب دیده آن‌هایی باشد که چه بسا لحظاتی احساس می‌کنند در جهانی که همه چیز در ثروت اندوزیو حرص و آز و ابتذال خلاصه شده، باخته‌اند؛ صدایی است که در این جهانی که صدای هیچ‌کس به هیچ‌کس نمی‌رسد یادآورمان می‌کند که حتی در آن و چنین عصری چگونه می‌توان با امکاناتی ناچیز با طنز و متانت آن را قابل تحمل کرد. و حتی گاه شاد هم بود؛ صدایی است که سخت به شنیدن آن نیازمندیم...