در دوره‌ی فوتبالی هجده ساله در تیم‌های کوو‌رَمبلرز، بعد ناتینگهام فارست، منچستر یونایتد و در نهایت سِلتیک، کین هر خط هافبکی را به زانو درآورد و به قهرمانی‌های زیادی رسید. خشن و به شدت رقابت‌طلب، طبیعت او کمکش کرد تا از سال 1997 به عنوان کاپیتان منچستریونایتد تا روز خداحافظی‌اش در سال 2005 بازی کند. تقریباً در تمام دوران فوتبالش هم عضوی از تیم ملی جمهوری ایرلند بود؛ معمولاً آنجا هم بازوبند کاپیتانی را به بازو می‌بست؛ تا اینکه دعوایی با میک‌مکارتی، مربی وقتِ تیم ملی باعث شد در آستانه‌ی جام‌جهانی 2002 تیم ملی را ترک کند. پس از بازنشستگی از فوتبال، کین مربیگری ساندرلند و ایپسویچ و کمک مربیگری در آستون‌ویلا و ایرلند را به عهده داشته و به عنوان جذاب‌ترین کارشناس شبکه‌های فوتبالی مشغول است.
در همکاری‌ای شگفت‌انگیز با برنده‌ی جایزه‌ی بوکر، رادی دویل، نیمه‌ی دوم کلام روی کین به شکلی زیبا به ما می‌رساند. نتیجه کتابی فراموش‌ناشدنی از اودیسه‌ای است که یک مرد، به تنهایی و بدون وحشت در آن معنی موفقیت را به چالش می‌کشد.