کتاب هنر ایران، نوشته رابرت مرداک اسمیت (1835-1900) یکی از نخستین کتاب‌های تاریخ هنر ایران است، که در دوران ناصری و در سال 1876م (1254ش) در لندن منتشر شده است.
اسمیت، رئیس اداره تلگراف ایران (1864-1888) سرلشکر، باستان‌شناس و دیپلمات اسکاتلندی، یکی از مهم‌ترین گردآورندگان آثار هنر ایران در موزه‌های انگلستان (عصر ویکتوریا) بوده است.
انگیزه اسمیت در نگارش این اثر، معرفی مجموعه موزه ساوت کنزینگتون (ویکتوریا و آلبرت) و ارائه اطلاعاتی درباره تاریخچه هنرهای صناعی ایران، شیوه‌های ساخت و مراکز تولید انواع هنرها (در قالب کتاب راهنما) برای مخاطبان اروپایی در آن روزگار بود.
این کتاب، سندی مهم از تاریخ هنر ایران است که ماحصل تحقیقات میدانی وی در طول 23 سال اقامتش در ایران بوده.