رابرت فیشر بت کلی

جغد کوچولویی که نمی‌توانست بگوید هوووو

همه ما در زندگی آرزومند «تعلق» هستیم و به آن نیاز داریم‏، این نیاز از دیرباز با انسان همراه بوده است. ما برای آنکه بخشی از چیزی باشیم که بزرگتر از ماست، بیشتر اوقات می‌کوشیم آن را با همرنگ شدن با جماعت و جلب تایید دیگران به‌دست آوریم، درحالی که این کار‌ها نه تنها جانشین‌هایی تو خالی برای تعلق‌اند بلکه اغلب موانعی در برابر آن هستند. تعلق واقعی تنها هنگامی روی می‌دهد که «خود» ناکامل و واقعی‌مان را به دنیا نشان دهیم. از این رو امکان ندارد که بدون پذیرش خود، این مهم میسر شود؛ یعنی کنار گذاشتن هویتی که فکر می‌کنیم باید داشته باشیم و پذیرش کسی که به‌راستی هستیم.