باب سالو در این کتاب بحث‌‌های ارزشمندی پیرامون یادگیری ارائه کرده است. او می‌گوید: «سعی ما بر این نیست که به دانش‌آموزان انگیزه یادگیری بدهیم بلکه می‌کوشیم فضاهایی در کلاس ایجاد کنیم که انگیزه ذاتی دانش‌آموزان جلب شود و این کار احتمال شرکت فعالانه دانش‌آموزان را در یادگیری افزایش می‌دهد.»
او در این کتاب می‌کوشد عملا روانشناسی کنترل درونی را جایگزین روانشناسی کنترل بیرونی قرار دهد. این کار با ایجاد عشق به یادگیری در دانش‌آموزان، به آن‌ها روحیه تازه‌ای می‌بخشد و به ضرورت ایجاد فضایی شاد پی می‌برند
تاکید باب سالو مدام بر دعوت به خودارزیابی است و پیشنهاد می‌کند از دانش‌آموزان سوالاتی بپرسید که موجب تسهیل در امر خودارزیابی شود و تا جایی که ممکن است آن‌ها را نصیحت نکنید، بلکه سوالاتی بپرسید که سطح انگیزه آن‌ها را مشخص کند و به چالش بکشدشان تا به نقش و مسولیت‌های خود واقف شوند.