فقرای بی‌جربزه تفنگ‌هایشان را زمین گذاشتند و کشور را به دست کمونیست‌ها دادند. منظورم این نیست که چون آن‌ها ترسو هستند، فقیر شده‌اند. حرفم این است که فقر، جربزه آدم را نابود می‌کند. کتک خوردن، پایمال شدن حق و حقوق و تحت سلطه ظلم بودن، دردناک است اما فقر دردی‌ست جانکاه، چرا که فقرا ناگزیر باید برای مزایایی اندک، خود را در خطر رنج و آسیب و مرگ بیفکنند. مجموعه داستان بوی خوش کوهستان غریب، داستان سال‌های پس از جنگ ویتنام و تاثیرات آن را بر ویتنامی‌ها روایت می‌کند که از سرزمین مادری خود رانده شده و با سرزمین و فرهنگی بیگانه خو می‌گیرند.