فقط قصد دارم سر عقلت بیارم. تا حالا شده تو رو به عنوان یه مرد، یه هم‌جنس، یه موجود نر قبول کنه؟ لابد می‌خوای بگی وقتی تفنگدار دریایی بودی، تو این کار رو به خاطر اون کردی. چون حتی اون موقع هم نیال عشق و محبتش می گشتی. می‌خواستی توجهش رو جلب کنی. تو هیچ‌وقت نمی‌خواستی یک تفنگدار دریایی بشی. «خب بابا، حالا دوستم داری؟» آره، بهت افتخار می‌کرد، ازت سپاسگذار بود. چون بهشت یه چیزی دادی که بتونه باهاش به بقیه حسابی پز بده. ولی باز هم دوستت نداشت... تا حالا شده به کارهایی که انجام می‌دی افتخار کنه؟ چیزهایی که برای تو با ارزش هستن؟ تا حالا شده به جای مسخره کردن، یک‌بار، فقط یک‌بار از تدریس کردنت، از کتاب‌هایی که چاپ کردی، تعریف کنه؟