آیا ما استدلال می‌کنیم؟ یعنی آیا هنگامی که می‌خواهیم کسی را قانع کنیم، برای ادعاهایمان دلیل می‌آوریم؟ استدلال کردن کجا آموزش دیده‌ایم؟ چقدر در این زمینه تمرین کرده‌ایم؟ استدلال نوعی مهارت است نه دانش صرف. بنابراین، نیاز به تمرین دارد. آنچه ما و فرزندانمان در نظام آموزشی بیشتر تمرین می‌کنیم، مشتق و انتگرال است یا استدلال؟ از خود بپرسیم آخرین باری که یک استدلال اخلاقی نوشتیم و استدلالمان مورد نقد و بررسی خود و دیگران قرار گرفت؟ چه زمانی بود؟
ولی آیا استدلال کردن کمکی به بهبود اوضاع می‌کند؟ پاسخ ناامید کننده این است که اکثرا خیر. بعید می‌دانم کسی صرفا با گوش دادن به استدلال قانع شود و نظرش به یکباره تغییر کند، به خصوص وقتی قرار است درباره موضوعات مناقشه‌آمیز مهم و حیثیتی مانند باورهای مخاطبان استدلال کنیم. پس اگر واقعا این گونه است، چرا باید با مخالفان خود بحث و گفتگو کنیم؟ به یک دلیل ساده: چون به نظر می‌رسد فعلا جایگزین بهتری جز گفت‌وگوی مستدل نداریم. چون فقط دو راه برای فیصله بخشیدن به مناقشه وجود دارد، گفتگو کردن و زور.
این کتاب تلاشی برای تمرین استدلال و رشد عقلانیت است، کتابی با تمرین‌های متعدد و ملموس برای کسانی که می‌خواهند معقول‌تر باشند. امیدوارم که انتشار این کتاب فرصتی را برای اندیشیدن به استدلال و متمرین استدلال کردن فراهم آورد.