طی چند دهه اخیر پیشرفتهای چشمگیری در رواندرمانی اختلالهای خلقی و اضطرابی به دست آمده است. بسیاری از پروتکلهای درمان فردی برای اختلالهای خاص، حمایت تجربی کسب کردهاند. با این حال، مفهومسازیهای جدید اختلالهای هیجانی عمدتا بر همانندی تاکید دارند تا بر تمایز؛ پژوهشها بر همپوشی قابل توجه در پدیدارشناسی اختلال، سببشناسی مشترک، یا عوامل آسیبپیذیری، در شکلگیری اختلالهای هیجانی «برای کشب اطلاعات بیشتر به فصل 2 مراجعه کنید»، و تعمیم پاسخ درمانی یک اختلال به سایز اختلالها تاکید دارند.