دومینیک لاپورت در کتاب تاریخ مدفوع، مفهوم فرد را به فضولات گره می‌زند و به شیوه مقبول طبع ژرژ باتای، تاریخ مدفوع را به تاریخ سوژه بدل می‌سازد تا «والاترین» شکل‌های آگاهی را با «پست‌ترین» محصول انسان تلفیق کند. او این کار را با بررسی نمونه‌های مختلفی از گفتار، کردار،زبان و تجربه به انجام می‌رساند. مدفوع در این کتاب، محل تقاطع دیدگاه‌های فروید درباره تمدن و دیرینه‌شناسی گفتمان مدرنیته و تبارشناسی گفتمان مدرنیته و تبارشناسی دولت مدرن به شیوه فوکو است.