زن اول آهان،آره طبیعتا، تعدادی از انسان‌ها! یعنی همه فقرا و بیچاره‌ها که تو باهاشون همدردی می کنی، آره، درسته! می دونی واسه چی من تو رو باور نمی‌کنم؟ واسه این‌که تو خودت فقیر بودن رو انتخاب کردی. واسه این‌که نگاهت سطحیه و از جامعه ثروتمندها می‌آیی. تو یکی از اون‌ها نیستی، این فقیر بودن برات جذابه و تو بر خلاف اون چهل و پنج میلیون برده و همه اون بی‌خانمان‌ها، هر وقت خواستی می‌تونی دیگه اون ادا رو درنیاری و بری سراغ یه شغل واسه خودت که چیزهای بهتری واسه خودت به دست بیاری، مثل همون اتاق مشترکت وسط شهر که کم‌کم داره رونق می‌گیره.