دوبراوکا اوگرشیج


تولیدکننده

بازه‌ی قیمت (تومان)

از

تا

مرتب‌سازی
تعداد تصاویر
وزارت درد
  • 140,000 تومان
  • با تخفیف: 140,000 تومان
بابا یاگا تخم گذاشت
  • 48,000 تومان
  • با تخفیف: 48,000 تومان
البته که عصبانی هستم (جستارهایی درباره وطن و انزوای خودخواسته)
  • همراه با تخفیف

وزارت درد

  • 140,000 تومان

نه راه پس نه راه پیش: در پی جنگ‌های بالکان در دهه 1990 تانیا لودسیچ و شاگردانش در تلاش برای دریافت اجازه اقامت، از گروه ادبیات و زبان‌های اسلاوی در دانشگاه آمستردام سردرمی‌آورند. در آنجا تانیا باید ادبیات یوگسلاوی سابق را به یوگسلاوهای سابق درس بدهد. آنان، سرگردان در برزخ امن هلند، سعی می‌کنند نه فقط دخل و خرجشان را به هم برسانند، بلکه از این عالم سرگردانی و بلاتکلیفی راه به جایی ببرند. تانیا تصمیم می‌گیرد برای شاگردانش درسی با عنوان «یوگونوستالژی»برگذار کند و این خاطرات مشترک و آگاهانه از دورانی زوال‌یافته موقتا سرزندگی و نیروی تازه‌ای در آن‌ها می‌دمد. اما زمانی که رویدادهایی غم‌انگیز آنان را به مواجهه با پیامدهای تجزیه خشونت‌بار میهنشان ناگزیر می‌کند، پیوندهای شکننده همکلاسی‌ها از هم می‌گسلد.

بابا یاگا تخم گذاشت

  • 48,000 تومان

اولش نمی‌بینی‌شان. بعد ناگهان جزئیات تصادفی، مثل موشی ولگرد، توجه‌ات را جلب می‌کند: کیف دستی یک پیرزن، لنگه جورابی که از روی پایی پایین سریده و روی قوزکی برآمده جمع شده، دست‌کش‌های قلاب‌دوزی‌شده روی دست‌ها، کلاهی از مد افتاده که روی سری جا خوش کرده، موهای تنک خاکستری با درخششی آبی. صاحب موهای آبی‌شده سرش را مثل سگی مکانیکی تکان می‌دهد و لبخند کم‌رنگی می‌زند. بله، اولش نامرئی‌اند. از کنارت رد می‌شوند، مثل سایه، به هوای مقابل‌شان نوک می‌زنند، ضربه می‌زنند، روی آسفالت این طرف و آن طرف می‌روند، با گام‌های موش‌مانند می‌خرامند، چرخ‌دستی را پشت سرشان می‌کشند، به عابری چنگ می‌زنند، می‌ایستند در حالی که دورشان را یک کپه کیسه و کیف بی‌معنی گرفته، مثل ارتشی فراری که هنوز به ادوات کامل جنگی آراسته است. تعداد کمی از آن‌ها هنوز «روی فرم»‌اند و پیراهن تابستانه یقه‌باز پوشیده‌اند با یک شال پر عشوه‌ریز که روی شانه انداخته‌اند و پوست بخارای نیمه بیدزده کهنه و آرایش ماسیده (کی می‌تواند از پشت عینک درست آرایش کند؟!).

البته که عصبانی هستم (جستارهایی درباره وطن و انزوای خودخواسته)

  • 54,000 تومان

کتاب «البته که عصبانی هستم» اثر «دوبراوکا اوگرشیچ» یک اثر ماندگار درباره‌ی وطن، میهن‌پرستی، جوش‌وخروش ملی و اعتزال و دوری گزینی خودخواسته‌ی نویسنده از ملیت اصلی و کشورش است؛ زیرا نویسنده در یوگسلاو زندگی می‌کرده است که پس از چندی به پایتخت کشور مستقل کرواسی تبدیل می‌شود. او در این میان بر سر دوراهی قرار می‌گیرد و در جست‌وجوی هویتش دست‌به‌قلم می‌زند. کتاب «البته که عصبانی هستم» ترجمه‌ی پنج جستار از کتاب «فرهنگ کارائوکه» karaoka culture است که در سال 2014 به زبان انگلیسی منتشر شد. این جستارها عبارت‌اند از «روابط خطرناک»، «مسئله‌ی زاویه دید»، «جمهوری ادبی کاکانیا»، «ذات فرار بایگانی» و «ترس از مردم» که در همه‌ی آن‌ها مفاهیم استقلال کشور و ترک وطن بسیار پررنگ هستند. نویسنده در طی جستارهای کتاب «البته که عصبانی هستم» تأثیر رویدادهای اجتماعی و سیاسی بر زندگی مردم جامعه را بررسی می‌کند. او براساس تجربه‌ی زیسته‌اش در شرایط نابسامان اجتماعی و جنگ‌زده‌ی سرزمینش این جستارها را به نگارش درآورده است و فضاسازی دقیقی از وطن و انزوای خودخواسته ترسیم می‌کند. این کتاب سبب می‌شود شما برای خواندن تاریخ یوگسلاوی مشتاق شوید و به عمق مسائل سرزمین‌هایی بروید که کمتر از آن‌ها صحبت شده است. در ابتدا کتاب هم سخنی از مترجم وجود دارد که به‌صورت کامل و جامع پیشینه‌ی تاریخی این منطقه از اروپا را بازگو کرده و درباره‌ی نویسنده بیشتر صحبت کرده است.

صفحه‌ی 1