دانش و اندیشه کنونی ما درباره خواب در خواب است. اگر «گفت خواب» را به گفتن درآوریم بیدار خواهیم شد. غفلت از خواب و جایگاه بنیادین آن در زندگی و جهان تاریخی آدمی چیزی جز خواب‌زدگی به بار نخواهد آورد. بر پایه چنین باوری بوده است که ما از سال‌ها پیش برنامه‌ای درازآهنگ در قلمرو خواب‌پژوهی تاریخی را پی ریخته‌ایم و در کنار پاره‌ای کارهای پژوهشی دیگر گام‌هایی در این راه برداشته‌ایم. آماج ما این است که پایه‌ها و مایه‌هایی برای پی افکندن یک سنت پژوهشی جدید در حوزه خواب‌شناسی، خواب‌نگاری و خواب‌پژوهی به ویژه با رویکرد و روش تاریخی پدید آوریم.