جستجو نتیجهای نداشت
نتیجه جستجو
از
تا
ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت / ناگه برود ز تن روان پاکت / بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند / زان پیش که سبزه بردمد از خاکت
سرمست به میخانه گذر کردم دوش. پیری دیدم مست و سبویی بر دوش. گفتم ز خدا شرم نداری ای پیر. گفتا کرم از خداست رو باده بنوش.