خوان کارلوس اُنِتی نویسندۀ اوروگوئه‌ای است که از او به منزلۀ یکی از برجسته‌ترین نویسندگان آمریکای لاتین در قرن بیستم و یکی از نیاکان رئالیسم جادویی در «دوران شکوفایی ادبی آمریکای لاتین نام می‌برند.» نام او، نه تنها به منزلۀ نویسنده‌ای پیشگام، که همچون یکی از تبعیدی‌های پرشمار به یادها می‌ماند، زیرا مجبور شد که در دهۀ 70 از اوروگوئه فرار کند.
تحلیلگر ادبی گاردین دربارۀ او می‌نویسد: «تجربۀ ادبی و نوشتاری اُنِتی خاصل او و یگانه است. خواننده پس از خواندن رمان احساس می‌کند که بعد از پشت سر گذاشتن این دنیای شبح‌گون و وسوسه‌انگیز زندگی را بهتر می‌فهمد. فرم کارش ظریف و دست‌نیافتنی است و چشم انداز منحط و غمبار. حال و هوای رمان تقلیدناپذیر است.»