اتومیبیل‌هایی که او تولید می‌کرد هر بیست و چهار ثانیه روی خط مونتاژ می‌غلتیدند، کارآمد و مقرون به صرفه بودند.
فورد، برای موفقیت روش‌های مختلفی برای ساخت قطعات را ابداع کرد و آنها را به شیوه‌هایی که در آن زمان معمول نبود مونتاژ کرد. او تمام بخش‌های زندگی کارگران (منابع انسانی) را مورد بررسی قرار داد و متوجه شد که باید به آنها همراه با حقوق، پاداش مناسب نیز پرداخت شود. او اولین نفری بود که به این روش فکر کرد. حتی کارنگی یا راکفلر به فکر این رفتار مشابه فورد با کارگران نبودند.
او به شرکای خود اصرار می‌کرد که باید به کارگرانش روزانه 5 دلار پرداخت شود. شاید امروزه این مقدار زیاد به نظر نرسد، اما یک دلار در سال 1920 همان قدرت خرید 13 دلار امروز را داشت، یعنی یک کارگر کارخانه فورد، روزانه 65 دلار امروز را به خانه می‌برد، که در آن زمان این رقم بی‌سابقه بود.