کتاب «گفتگو با زوجها» داستان سفر آموزشی-تجربی گروهی از رواندرمانگران تحلیلی است که حاصل سالها تجربه خود را در زمینه درمان فردی، درمان زوج و خانواده، به صورت کتاب درآوردهاند. این روانکاوان به طور مشخص، معرفی و آموزش رویکرد «میانسوژهای» را در کار با زوجها معرفی کردهاند. این رویکرد تلفیقی است از مکتب انگلیسی روابط ابژه و مکتب امریکایی روانشناسی خود که ضمن فراتر رفتن از مفهوم همانندسازی فرافکنانه کلاین، اولویت را به کارکرد فرونشانندگی بیون- چه در رابطه درمانی و چه در ارتباط زوجها- میدهد و برخلاف رویکرد روانکاوی کلاسیک، کاوش در گذشته و یکپارچگی هیجانات دوپارهشده را در اولویت بعدی قرار میدهد. بنابراین، زوجدرمانی از منظر رویکرد میانسوژهای: بر مدیریت، تنظیم کردن و متعادلسازیِ احساسات تأکید میکند و معتقد است احساسات و هیجانات به دیگری سپرده میشود جهت «دگر-تنظیمی». به طور کلی در مکتب میانسوژهای، علاوه بر پذیرفتن و تصدیقِ تأثیر مشکلات ناشی از گذشته، آنچه که جایگاه و ارزش ویژهای دارد، پتانسیلِ تغییر شکلدهندگیِ اینجا و اکنون است. این مکتب، به طور به خصوص برای زوجدرمانی و کار بالینی با زوجها مفید است، چرا که در این روش، روانکاو از طریق کاوش در مورد تأثیر حالتهای عاطفی مختلف و روایتهایی که مناسبتر و مؤثرتر هستند، در طول جلسات متمادی شروع به ساختن و نگارش قصهای جدید برای رابطه میکند. به مرور این فضای درمانی درونی میشود و زوجها خواهند توانست «فرونشاندنِ روانشناختی»، «صمیمیت ارتباطی» و «درک متقابل» را برای یکدیگر فراهم نمایند.