ما صدا هستیم. (یا این‌طور فکر می‌کنیم) و تا زمانی که باور داشته باشیم که ما صدا هستیم، داستانی که روایت می‌شود، کیفیت زندگی‌مان را تعیین می‌کند، هر لحظه از تجربیات‌مان را شکل می‌دهد. هر چیزی که می‌خواهیم و به آن باور داریم، مستلزم تغییر است. جهان بازتابی به سوی شما ندارد. دنیای شما توسط خودتان ایجاد می‌شود، لحظه به لحظه. دنیای من نیز توسط خودم خلق می‌شود، ثانیه به ثانیه. همه ما در هر لحظه از زندگی روزمره واقعیت خودمان را می‌سازیم. تو، من و هر کس دیگری بر روی این کره خاکی به نوعی سازنده واقعیت است. ما در هر ثانیه تجربیات زندگی خودمان را بنا می‌کنیم.
بدون حضور شما، واقعیت تنها انبوهی از انرژی در حال چرخش است. بدون وجود شما خورشید، ماه، کهکشان و حتی غروب خورشید نیز وجود ندارد. همچنین هیچ میز، صندلی، ماشین و یا تلفن همراهی نیز وجود ندارد. بدون شما، اصلا هیچ چیزی وجود ندارد. آنها تنها زمانی به واقعیت تبدیل می‌شوند که شما این تکه‌های انرژی را مشاهده کرده و همانند تکه‌های پازل کنار هم قرار دهید و برچسب‌گذاری‌شان کنید. همه حوادث، اجسام، خانه‌ها و ماشین‌ها در زندگی‌تان به آن شکلی که آنها را می‌بینید و درک می‌کنید ساخته می‌شوند. آنها در همین لحظه توسط افکارتان و توسط انبوهی از انرژی‌های چرخان شکل می‌گیرند. و این‌گونه است که انرژی به جسم و افکار به چیزها مبدل می‌شود.