همچون آفتابی که سپیده‌دمان آرام آرام بر فراز سر اوج می‌گیرد و در هرم آتش نورانی خود فرو می‌پاشد، آثار جان کاساوتیس، چونان همین آفتاب، همچنان که در گذر زمان از ما فاصله می‌گیرند و دور می‌شوند، به همان اندازه گرمای بی‌بدیل‌شان حیاتی‌تر و فروزنده‌تر ظاهر می‌شود. در زمانه‌ای که قالب صنعتی، بی‌وقفه تمام سینماهای جهان را یک به یک زیر گام‌های خود می‌بیند، بیش از همیشه به جان کاساوتیس نیازمندیم، کاساوتیسی که نماد ذهنیت مبتنی بر استقلال‌گرایی، آزادی در فرم و اومانیسم عاطفی است.