اینجا که بر کشتی تاریخ سوار میشوید، سکان در دست تورنتون وایلدر است. او پیچوخمهای مسیر گذشتگان را با تمام تلخیها و پیشامدهای طنزش میشناسد. پس با خیالی آسوده در تاریکی تماشاخانه بشینید و به سخنان رئیسجمهور حیوانات گوش سپاریدکه تلخندها بسیارند. جان کندن داستان هر روز انسانهایی است که پیوسته برای زندگی درجا میزنند. این تقلای بسیار سبب خندهی تماشاگران میشود. آیا به راستی این نمایشنامه آیینهای از رفتارهای خندهدار ما در زندگی واقعی مان نیست؟