در زندگی لحظاتِ پی در پی و به شدت تکرارشونده و ملال‌آوری وجود دارد که خودمختار، و بی‌اراده آدمی، صرفِ نبشِ قبرِ دیروز و دیروزها می‌شود و صاحب خود را با درونی آکنده از آه، اندوه و، خشم و، نفرت، بر سر چنین مزار متعفنی می‌ایستاند و مجبور به ژاژخایی و بیهوده‌گویی و بیهوده‌اندیشی می‌کند، به گونه‌ای که بدین‌سان خواهد گفت:
«یاد باد روزهای خوشی که با آن یار تمام عیار گذشت!»
و یا،
«ای دریغ از عمر رفته‌ای که در کنار آن یار بی‌لیاقت خیانت‌کار، به همین سادگی از کف برفت!»
و آن‌گاه که از سر مزار آن یار رفته، و آن رابطه مرده و، آن دیروز در گذشته، اندوه‌بارتر از لحظات پیشین به دنیای واقعی بازمی‌گردد، زندگی خود را تاریک‌تر از قبل می‌یابد؛ زندگی‌یی سوت و کور و تیره و تار، که مدت‌هاست دیگر چنگی به دل نمی‌زند؛ تو گویی که در نبود آن یار رفته، تار از پود زندگی برداشته شده است و این جامه‌ی نخ‌نما شده‌ی زندگی، ارزش دوباره پوشیدن ندارد!
این روایت ملال‌آور و جان‌شکار، روایت زندگی همه‌ی شکست‌خوردگان عشقی عاطفی‌ست؛ همه‌ی آن کسانی که تا بخش تاریک، اما واقعی روایت عاشقانه خود، و آن یار رفته را نیابند و نبینند، نیز با نیمه‌ی روشن خود، ملاقاتی نداشته باشند و او را در آغوش نکشند، محال ممکن است که دست از این تکرار جان‌فرسای کشنده، بردارند.
این کتاب ضمن روایت نیمه پنهان آن حکایت عاشقانه و آن یار رفته، نقاب از چهره‌ی واقعیت‌هایی برخواهد داشت که مواجهه با آن، لازمه‌ی ترمیم شکست عشقی عاطفی خواهد بود؛ و بی‌گمان، خوانندگان ارجمند خود را به ترمیمی از جنس «بزرگی» و رشدی از جنس «بشکوهی» خواهد رساند.