رهبران اقتدارگرا در عمل و کمابیش برای حفظ قدرت خود تنها به بخش کوچکی از جامعه نظیر جمعی از ژنرال‌های ارتش، مدیران عالی رتبه و همین‌طور فامیل و وابستگان خود متکی‌اند تا از حضور آنها در قدرت حمایت کنند. از آنجا که رهبران اقتدارگرا برای ماندن در قدرت تنها به حمایت جمع کوچکی از افراد جامعه محتاجند به راحتی و گشاده‌دستی می‌توانند به آنها باج دهند و در مقابل آن جمع کوچک نیز به واسطه مزایا و ثروتی که از این طریق به دست می‌آورند هیچ‌گاه حاضر نمی‌شوند رهبر اقتدارگرایشان از حکومت خلع شود چون در آن صورت آنها نیز از آن مزایا محروم می‌شوند. آنها هر کاری از دستشان برآید انجام می‌دهند تا رئیس همچنان در قدرت بماند. به همین جهت شهروندان را به شدیدترین وجه ممکن سرکوب، مطبوعات آزاد را ساکت و معترضان را به شدت نتبیه می‌کنند. آنها با انواع شکنجه، قتل، آزار و اذیت تلاش می‌کنند رئیس همواره در جایگاه ریاست باقی بماند و این روند مادام که حق حساب آنها برسد و سبیلشان چرب شود ادامه خواهد داشت.