حیاط خانه داش آکل. داش آکل با سبیل‌های از بناگوش در رفته و صورت جابه‌جا داغمه بسته از ضربه قمه، به جایی تکیه داده است. چتوری‌اش کنارش است و با طوطی‌اش که روی منتهی‌الیه سبیل‌اش نشسته، درددل می‌کند. با هر کلمه‌ای که داش آکل می‌گوید سبیلش بالا پایین می شود و طوطی انگار روی الاکلنگ نشسته باشد، کیفور می‌شود. داش آکل برای هر کلمه‌ای که طوطی تکرار می‌کند به او یک تخمه می‌دهد.