ما گاه در مواجهه با انبوه پدیدههای موجود در عرصه گسترده ذهنیت انسان دچار بهت و حیرت میشویم؛ از «مشاهده» بازی کودکان و دیگر فراوردههای معمول مربوط به فانتزیهای ابتدایی کودکان، به واسطه تحول و تواناییهایشان گرفته تا «دیدن» ارزشمندترین دستاوردهای انسان بالغ و برجستهترین تمایزات فردی او. اما به یاد داشته باشیم که فروید در عمل و تئوری، ابزاری به نام روانکاوی را در اختیار ما قرار داده است که با کمک آن میتوانیم باز هم به کاوش در این پهنه بپردازیم و جادهای را که به سمت سکشوالیته کودکی، این منبع لایزال زندگی است، درنوردیم.